"Arkadan Mustafa Demir Geliyor, Ona Gülüyorum..."

Kıssa bu ya...

Kıyamet kopmuş, hesap günü gelmiştir...

Sırat Köprüsü'nün önünde hesaplaşma yapılmaktadır...

Hesaplaşmanın en uzun kuyruklarından biri de belediye başkanları içindir...

Sıra Yusuf Ziya Yılmaz'a gelir...

İnsanlardan önce yüzlerce köpek beklemektedir...

Köpekler dile gelir:

"Bize barınak ve tedavi merkezi yaptı. Ama yine de açlıktan ve hastalıktan ölmememiz için elindeki imkânlardan bizim hakkımıza düşenleri bize vermedi!"

Henüz insanlarla hesaplaşmasına fırsat kalmadan...

Bir ses gelir...

"Cehenneminin 1. katına atın!"

***

Sırada İbrahim Sandıkçı vardır...

Yine uzun bir sıra...

Önde köpekler:

"Yasa koyucularının bile kanunla koyduğu haklarımızı bize vermedi.

Her yıl hakkımız olan 2 milyon TL'yi, yandaş şarkıcılara, türkücülere, masalcılara aktardı.

Bizi toplayıp toplayıp dağ başlarına, açlığa, yokluğa sürgün etti!"

Yine sıra insanlara gelmeden aynı ses duyulur:

"Cehenneminin 2. katına atın!"

***

Bu sırada İbrahim Sandıkçı'nın güldüğü görülür...

Sorgu melekleri sorar:

"Cehenneminin ikinci katı, cehenneminin birinci katından da daha acı vericidir!"

Sandıkçı cevaplar:

- Onu biliyorum da... Benim arkamdan Mustafa Demir geliyordu. Beni ikinci kata attıysanız, onun haline gülüyorum şimdiden ben!

***

Kıssa tabii...

Ama umarım Halit Doğan başta olmak üzere bu dönemde belediye başkanları bu kıssadan bir hisse çıkartarak, Hayvan bakım ve tedavi merkezinden şehir girişine kadar, yol kenarlarında açlıktan, hastalıktan ya da "Öldürün beni!"  dercesine kendilerini yoldan hızla geçen kamyonların, araçların önüne atan, hatta önünde yatan köpekler için bir şeyler yaparlar da...

Kıssa...

"Mustafa Demir de gülüyordu. Arkadan gelenlerin isimlerini sayarak" diye devam etmez!